پروتز سینه انواع و اندازه های مختلف دارند و برای هر فردی ممکن است که به راحتی اندازه دلخواه را
انتخاب کند.
در هیچ زمانی به‌اندازه دوران فعلی گزینه‌های فراوان و مختلف برای بزرگ کردن سینه وجود نداشته است.
انواع مختلفی از پروتز سینه بر اساس جنس و مواد پرکننده، اندازه، شکل و میزان برجستگی و سطح آن طراحی‌شده است که انتخاب آن‌ها بستگی به نظر جراح -و بر اساس نیازها و خواسته‌های بیمار – دارد.
بیشتر زنان بر اساس اندازه ی سینه بندهاشان اندازه ی پروتز سینه را مشخص می کنند.همانطور که میتوانید تصور کنید،
پروتز سینه با اندازه های مختلف در زمان مختلف نتایج متفاوتی ایجاد می کند.
رمز انتخاب اندازه پروتز سینه این است که این سینه به طور کلی به شما ظاهری موزون تر و مناسب
تر بدهد و با خواست شما یکی باشد.
در هنگام مشاوره دکتر منافی اندازه های سینه و قفسه ی سینه ی شما را می گیرد تا اندازه مناسب
شما را بدست آورد.
بعلاوه با این اندازه گیری ها ظاهر شما را با بهترین اندازه ی سینه تصور می کند و در نظر
می گیرد.
مهم است بدانید که نهایتا عامل محدود کننده در انتخاب اندازه ی سینه فضای در دسترس در زیر سینه ی
شماست .
به خاطر داشته باشید، همانطور که حجم هر نوع پروتز افزایش می یابد،به پهنای آن هم اضافه می شود.
بنابر این اگر شما پروتزی را انتخاب کنید که بیش از اندازه بزرگ است ، لبه ها و کناره های
آن ممکن است از اطراف بافت سینه ی اصلی بیرون بزند و به طور بالقوه حتی تا گودی زیر بغل
نیز برسد.
این حالت برای بیشتر مردم غیر مطلوب است.
بعلاوه امکان چروک ، چین خوردگی و دیگر مشکلات نامطلوب طولانی مدت نیز افزایش مییابند.
چون بیشتر زنان نقطه نظرات واقع بینانه ای از چیزی که می خواهند دارند؛ بنابر این بسیار کم پیش می
آید که جراحی نتواند انتظارات بیمارش را بر آورده کند.
آیا گذاشتن پروتز سینه باعث ایجاد سرطان سینه میشود؟ هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد پروتز های سینه در
انسان ایجاد سرطان می کنند .
بر عکس مطالعات اخیر نشان داده اند که زنانی که پروتز سینه گذاشته اند نسبت به جمعیت کلی ( ۳۰
%) کمتر دچار سرطان سینه می شوند.
آیا بزرگ کردن سینه روی روشهای تشخیص سرطان سینه تأثیر دارد ؟ شاید مهمترین موضوع در مورد پروتز های سینه
امکان به تأخیر افتادن تشخیص سرطان سینه با پروتزسیلیکون و یا پر شده با آب نمک می باشد.
هر دوی این ماده ها حاجب هستند(اشعه و پرتو ها را از خود عبور نمیدهند)، به این معنی که مانع
دیدن بافت اصلی سینه در درجات مختلف مامو گرافی می شوند.
اگرچه تکنیک های مامو گرافی در این چند سال اخیر پیشرفت کرده اند و رادیوگراف می تواند تا جایی که
ممکن است قسمتهایی از سینه ی اصلی که زیر پروتز سینه پنهان است را ببیند.
بهتر است بدانید که تنها ۱۰_۲۰% سرطان های سینه بوسیله اشعه ی ایکس قابل تشخیص هستند .
بنابراین بیشتر سرطان های سینه هنوز هم توسط خود شخص یا با معاینهت فیزیکی قایل تشخیص می باشند.
در این رابطه بیشتر پزشکان بالینی احساس می کنند که پروتز سینه حقیقتا می تواند عمل معاینه از طریق لمس
کردن را ساده کند.
زنی که پروتز سینه دارد باید همان برنامه ی ماموگرافی منظم که زنان دیگر دارند را داشته باشد.
شخصی که کار رادیو گرافی را انجام میدهد باید مطلع باشد که شخص دارای پروتز سینه است و بنابراین نماهای
خاص برای رادیولوژی مناسب خواهد بود.در نتیجه پروتز های سینه کار رادیولوژیست را سخت تر می کنند؛ هر چند مانع
انجام آن نمی شوند.
پروتز های سینه تا چه مدت باقی می مانند؟ مانند تمام محصولات ساخت دست بشر، پروتز های سینه نیز تا
ابد باقی نمی مانند.
علی رغم اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند(حتی در برابر فشار)،ولی مستعد کهنه شدن یا فرسایش در طول زمان می
باشند.
به عبارت ساده تر پوسته ی خارجی یا پوشش پروتز سینه بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین
می رود.
اگر چنین اتفاقی افتاد مواد آن به بیرون تراوش پیدا می کند.
این حالت معمولا متلاشی شدن یا تراوش یا پارگی پروتز سینه نامیده می شود .
اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد.
گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه اش کمی صاف شده ویا شکل آن تغییر پیدا کرده است، اما
اکثرا و به ندرت قابل توجه و دید است.
به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد .
همانطور که قبلا بیان شد، یک کپسول یک نوع کیسه ی بیولوژیکی را تشکیل می دهد که هر نوع پروتز
سینه را در بر می گیرد.بنابر این بعد از اینکه از پروتز سینه تراوشی رخ داد، مواد درون آن هنوز
در همان مکان بوسیله ی کیسه ی خود بدن یا کپسول باقی می مانند.اگرچه علی رغم تشخیص مشکل آن از
نظر کلینیکی، به یمن وجود سونوگرافی (اولتراسوند) بیشتر اوقات قادر به دسترسی دقیق به شرایط هر نوع پروتز سینه در
مواقع لزوم، خواهیم داشت.
نمودارها و تصاویر زیادی وجود دارد که بیان میکند که نهایتا هر نوع پروتز سینه قبل از اینکه خراب شود
چقدر باقی می ماند.
یک نمودار میانگین حدود ۲۰ سال است.
اگرچه کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است بنابراین یک زن که ورزشها و تمرینهای
فیزیکی زیادی انجام می دهد سینه هایش حرکت زیادی میکنند افرادی نظیر مربیان ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و …
کسانی هستند که به طور طبیعی پروتز سینه شان در یک دوره ی زمانی مشخص نسبت به کسانی که تمرینات
و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شود.در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتز
های سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابر این توصیه می شود که به منظور داشتن
یک ارزیابی مناسب از حالت و موقعیت پروتز های سینه ی خود ۱۰-۱۵ سال پس از عمل جراحی به طور
مرتب مورد معاینه قرار گرفته و یا سونوگرافی نمایید.
عمل جراحی شامل چه کارهایی می شود؟ اصل مهم در عمل جراحی بزرگ کردن سینه ایجاد یک جیب پشت سینه
ی اصلی است که پروتز سینه در آن جای خواهد گرفت؛ اگرچه جرئیات زیادی در رابطه با این عمل جراحی
وجود دارد که از قبل لازم است شخص آن را بداند.
چه نوع برش هایی وجود دارد ؟ به طور کلی سه نوع برش جراحی برای جاگذاری کردن پروتز سینه وجود
دارد.
در برش زیر سینه ای که بیشترین استفاده را دارد، در زیر سینه در قسمت خط یا چین سینه ایجاد
می شود.
طول برش حدود ۴سانتیمتر است .
این معمول ترین و رایج ترین برش است و چین طبیعی خود سینه معمولا به خوبی جای زخم سینه زا
پنهان می کند.
این نوع زخم همیشه توسط لباس پوشیده می شود؛ چون در این نوع برش دسترسی مستقیم به فضایی که پروتز
سینه قرار خواهد گرفت ایجاد می کند، اندازه و شکل جیب مهم است و موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز
سینه ی درون جیب دقیقا کنترل می شود.
یک روش دیگر برش پوست تیره تر اطراف لبه و کناره ی نوک سینه میباشد که در اطراف و دور
لبه ی آن ایجاد می شود.
اشکال این برش این است که توسط هیچ چین پوشیده و مخفی نمی شود و جای زخم ایجاد شده ممکن
است ایجاد اختلال در شیر دادن بکند.
روش سوم برشی است که روی یکی از خطوط چین زیر بغل ایجاد می شود؛این برش کمتر استفاده می شود
چون پیدا کردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سخت تر است و ممکن است در آینده مشکلی
بوجود آید و به یک برش اضافی روی سینه احتیاج باشد.
اگرچه بعضی بیماران فکر می کنند که این روش کمتر از همه قابل رؤیت است، ولی در حقیقت این موضوع
همیشه صدق نمی کند، مخصوصا وقتی لباس بدون آستین پوشیده باشید ناحیه ی زیر بغل مشخص است.
به خاطر داشته باشید که جای زخم همیشه وجود خواهد داشت و این ارتباطی به محل برش ندارد.
به طور نرمال جای زخم ها کاملا و به خوبی بهبود پیدا کرده و به مرور زمان کمتر قابل رؤیت
خواهند شد اگرچه هیچ جراحی نهایتا نمی تواند ظاهر هیچ زخم بخصوص را پیش بینی کند.
چه نوع بُرش هایی در جراحی وجود دارد؟
به طور کلی سه نوع بُرش جراحی برای جاگذاری پروتز سینه وجود دارد.
*معمول ترین و رایج ترین برش، برش زیرسینه ای است که در زیر سینه در قسمت خط یا چین سینه ایجاد می شود و طول برش حدود ۴ سانتی متر است. از آن جایی که چین طبیعی خود سینه به خوبی جای زخم را پنهان می کند و همچنین دسترسی مستقیمی به فضایی که پروتز قرار خواهد گرفت، ایجاد می کند و موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز دقیقا کنترل می شود؛ این بُرش، بهترین و بیشترین استفاده را در جراحی دارد.
* روش دیگر، برش پوست تیره تر اطراف لبه و کناره نوک سینه است که در اطراف و دور لبه آن ایجاد می شود. اشکال این روش این است که توسط هیچ چینی پوشیده و مخفی نمی شود
* برش خطوط چین زیر بغل روش سومی است که کمتر مورد استفاده قرار می گیرد زیرا پیدا کردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سخت تر است و ممکن است در آینده مشکلی به وجود آید و به یک برش اضافی روی سینه احتیاج باشد و اشکال دیگر آن این است که جای زخم زیر بغل وقتی لباس بدون آستین پوشیده باشید، مشخص است؛ چرا که به طور نرمال جای زخم ها کاملا و به خوبی بهبود پیدا نمی کند و به مرور زمان کمتر قابل رویت خواهند شد. گرچه ظاهر هیچ زخمی قابل پیش بینی نیست.
* اخیرا گزارش هایی از جاگذاری پروتز با استفاده از برش های جراحی در سایر نقاط مثل دور ناف شده است که محاسن و اشکالات مخصوص به خود را دارد؛ ولی به هر حال به جز موارد خاص، استفاده از این روش توصیه نمی شود.
* جاگذاری پروتز از طریق جراحی آندوسکوپی نیز در موارد ی مطرح شده است؛ ولی با توجه به مشکل بودن این روش در جاگذاری پروتز، انجام این روش به صورت عمومی در نیامده است.
